Następnego dnia po Els 2900 w Andorze, prawdopodobnie najtrudniejszym technicznie ultramaratonie w Europie (70 km, 6700 m+) udało mi się porozmawiać ze znanymi biegaczami górskimi, którzy go ukończyli. Lista ich wybranych osiągnięć daje pewne pojęcie, z jakiej klasy zawodnikami przyszło mi stanąć w stawce. Przypomnę, że do mety dotarło 22 uczestników na 37 startujących. Poczytajmy, co opowiedzieli o swoich wrażeniach z zawodów i przygotowaniach do tego wyzwania.
Kamil Weinberg: Czy Els 2900 to był wasz najtrudniejszy bieg w życiu? Jak byście go porównali z innymi wyzwaniami, z którymi się wcześniej zmierzyliście?
Andy Symonds - dwukrotny zwycięzca TransAlpine Run, 8-dniowej etapówki przez Alpy (2009, 2010); zwycięzca Les Templiers w 2011; drugi w Transvulcanii w 2012 (pokonał Kiliana Jorneta); trzeci w Els 2900.
To na pewno było trudniejsze wyzwanie. TransAlpine przy tym był jak wakacje. Krótki czterogodzinny etap, kolacja, spać i następnego dnia to samo. A tu miałeś szczęście, jeśli udało ci się odrobinkę przespać przed startem w jedną z najcięższych tras jakie istnieją, a może najcięższą. Przynajmniej pod względem trudności technicznych, sumy podejść, wysokości nad poziomem morza. Organizatorzy powiedzieli, że pierwsze 30 km jest bardziej „przebieżne”, a tu już po 10 km były pionowe ścianki do wspięcia. To daje wyobrażenie o „andorskich wypłaszczeniach”, które odpowiadają powiedzmy 10% nachyleniu… Krótko mówiąc niesamowity bieg, podoba mi się pomysł trasy od schroniska do schroniska przez siedem najwyższych szczytów Andory. No i wspaniale zorganizowany. Dla mnie jeden z najlepszych biegów na świecie, a może najlepszy (na zdjęciu Andy Symonds na Els 2900, na grani Cresta dels Malhiverns, fot. Jordi Saragossa)
Sonia Regueiro Rodríguez - druga w hiszpańskim Ultra Trail Gueyos del Diablu (80km/5000m+) w 2015; jedyna kobieta, która ukończyła Els 2900, 16. miejsce open:
Zdecydowanie najtrudniejszy! Bardzo długi i ciężki, ale cudowny!
Thomas Dunkerbeck - dwukrotny zwycięzca Trail des Fantomes w Belgii (2011, 2015); 10. miejsce w Ronda del Cims w Andorze (170km/13000m+) w 2015; 10. miejsce w Els 2900:
Myślę, że to był mój najcięższy bieg życia. W porównaniu z Ronda del Cims zupełnie inny. Przy Els 2900, Ronda wydawała się spacerem przez park.
Pavel Paloncy - dwukrotny zwycięzca The Spine Race, słynnej brytyjskiej zimowej wyrypy na dystansie 431 km (2014, 2105); 8. miejsce w Els 2900:
Tego się nie da porównać ze Spine. Els 2900 to nie są zawody biegowe, to kombinacja biegu i wspinaczki. Spine to długa ekspedycja, a tu było coś zupełnie innego. Technicznie to na pewno był mój najtrudniejszy bieg… nie tylko bieg. Bieganie, wspinanie, skakanie, hopsanie… napieranie! (Z Pavlem rozmawialiśmy po czesko-polsku i to zdanie mniej więcej tak brzmiało w orginale – przyp. red.)
Jokin Lizeaga - zwycięzca Maratonu Canfranc-Canfranc (42km/4200m+) w 2015; 4. miejsce w Limone Extreme Skyrace w 2015; zwycięzca Els 2900:
Tak, najcięższy i najtrudniejszy technicznie. No i pierwszy na dystansie ultra! Na najbliższą przyszłość myślę o bieganiu zawodów właśnie do 70 km, ale takich na 7 godzin, a nie 15 jak tu. Ronda del Cims na razie więc odpada…
Nicolas Darmaillacq - zwycięzca Euskal Raid w 2014; 9. Miejsce w La Diagonale des Fous w 2013; trzeci w Ultra Mític w Andorze w 2010; drugi w Els 2900:
Tak myślę. Bardzo alpejski, trudny technicznie, z wysokimi szczytami i ostrymi graniami!
Jak podszedłeś do tego biegu? Co było w nim najtrudniejsze?
Andy Symonds:
Starałem się zacząć spokojnie, cieszyć się całym dniem. Nie byłem w nastroju do ścigania, może dlatego zostało mi dość energii do końca. Najtrudniejsza technicznie była chyba ostatnia grań z poręczówkami, tam było trochę wspinaczki, ale jak mówiłem zostało mi dosyć sił i naprawdę mi się tam podobało. To trzecie miejsce jakoś tak samo wyszło, zacząłem spokojnie i to się opłaciło. To wyjątkowy bieg – normalnie lubię zarówno dłuższe, bardziej przebieżne trasy, jak i krótsze z większymi trudnościami technicznymi – ten jest zarówno długi, jak i trudny, co się rzadko zdarza.
Czy uprawiacie jeszcze jakieś inne dyscypliny oprócz górskiego biegania? Stosowaliście może jakieś specjalne metody treningowe przed Els 2900?
Pavel Paloncy:
Biorę udział w rajdach przygodowych, niedługo mam wyjazd na rajd do Brazylii. To jest łączenie wielu dyscyplin, najlepiej się czuję w bieganiu i trekkingu, ale przede wszystkim lubię nawigację i bieg na orientację. Do Els 2900 nie trenowałem jakimiś specjalnymi metodami, po prostu biegałem po górach, ale w Czechach nie znajdzie się miejsc, gdzie można wytrenować poruszanie się w tak trudnym górskim terenie.
Esmond Tresidder - rekordzista przejścia grani Cuillin Ridge w Szkocji; 8. miejsce w Matterhorn Ultraks w 2014; zwycięzca Trail La Bullionante w Belgii w 2014; życiówka w maratonie 2:34 (Amsterdam 2012); 9. miejsce w Els 2900:
Biegam po górach, czasem na asfalcie, no i się wspinam. Na Cuillin oczywiście jest większe nagromadzenie trudności skalnych, jednak to nieporównywalnie krótszy odcinek. Els 2900 to mój najdłuższy dystans w życiu. Żeby się przygotować do biegania na dużej wysokości, w sumie około czterech tygodni spałem w namiocie hipoksyjnym, a także trenowałem na rowerze stacjonarnym w specjalnej masce.
Andy Symonds:
Nie trenowałem jakoś specjalnie pod te zawody, tak naprawdę przyjechałem tu dla zabawy na koniec sezonu, na wakacje i zobaczyć góry. Nie planowałem ścigać się na maksa.
Sonia Regueiro Rodríguez:
Moja metoda treningowa? Zwyczajnie bardzo dużo biegam po górach z przyjaciółmi!
Thomas Dunkerbeck:
Dwa tygodnie temu odwiedziłem kumpla, co mieszka w Alpach. Trenowaliśmy bieganie po graniach i trochę się wspinaliśmy, żeby poprawić tę umiejętność.
Jokin Lizeaga:
Nie jestem wspinaczem, tylko zwykłym górskim biegaczem. Ale lubię szybko biegać po trudnych technicznie trasach. Po prostu kocham góry.
Nicolas Darmaillacq:
Nie uprawiam technicznej wspinaczki, biegam tylko po górach. Lubię różne odmiany górskich biegów – skyrunning, ultra, wertykalny kilometr… ale najlepiej się czuję na dłuższych dystansach w alpejskim terenie, kiedy mogę napierać ponad 10 godzin po trudnej trasie. Tutaj świetnie się czułem na skalnych odcinkach. W przygotowaniach do Els 2900 zwyczajnie robiłem to, co lubię, czyli biegałem po górach.
Wrócicie tu jeszcze?
Nicolas Darmaillacq:
Teraz w pierwszej edycji mieliśmy świetne warunki, a to się nie zawsze zdarza. Zobaczymy, co będzie za rok. Ten bieg mi znakomicie wyszedł. Jak będę czuł, że mogę jeszcze poprawić ten wynik, to może wrócę.
Andy Symonds:
Tak jak wspominałem, wynik tym razem nie był dla mnie najważniejszy, ale udało się zająć trzecie miejsce. Chciałbym więc tu jeszcze wrócić i się pościgać na ostro!
* * * * *
Miałem rzadką okazję spotkać się i porozmawiać z najlepszymi. W takich ekstremalnie trudnych biegach uprawianie wspinaczki jak widać nie zaszkodzi, ale nie jest konieczne. Niektórzy, by zastąpić trening na wysokości, stosują metody hipoksyjne, zdobywające ostatnio uznanie wśród sportowców wytrzymałościowych. Jednak najważniejszy wniosek nasuwa się sam: żeby dobrze biegać po górach, trzeba po prostu dużo biegać po górach.
Kamil Weinberg